آیا نجاتی که توسط فیض خداوند به انسان از طریق ایمان به عیسی مسیح داده شده است می‌تواند از دست دادنی نیز باشد؟ یا خیر؟

در این رابطه، دو نظر عمده در میان الهی‌دانان مسیحی وجود دارد. عده‌ای که خود را کالونیسم می‌نامند معتقدند که چون نجات همچون سایر مواهب الهی "هویدای" بی‌قید و شرط از جانب خداست، پس نجات از دست‌دادنی نیست. این گروه با اتکا بر "قدرت خدا" برای حفظ ما معتقدند که هیچ‌کس نمی‌تواند ما را از دستان نیرومند خدا جدا سازد، چرا که هیچ نیرویی، وسوسه‌ای، حمله‌ای پرقدرت‌تر از قدرت خدا نمی‌باشد.
 لازم به یادآوری است که چنین اعتقادی به معنای آن نیست که شخص در معرض آزمایش و وسوسه قرار نمی‌گیرد و یا حتی مغلوب آن‌ها نمی‌شود. منظور آن است که در نهایت مدد الهی فرد را دوباره بلند می‌کند.
 اما در مقابل، گروه دیگری که خود را پیروان آرمینیوس می‌نامند معتقدند که باید نجات را بر اساس "محبت خدا" و نه قدرت او درک کرد. محبتی که به شخص اجازه می‌دهد به او نه بگوید و از حیطه محافظت و بخشش الهی به‌طور خاص خارج شود. در این تفکر، گرچه قدرت خدا برای حفظ شخصی کافی است اما اصل حاکم "حفظ آزادی و انتخاب فرد است."
 هر یک از دو تفکر فوق را می‌توان با آیاتی از کلام خدا به‌گونه‌ای اثبات کرد. آنچه محور انتخاب ما را می‌تواند تشکیل دهد نوع شناختی است که از خدا داریم. اگر "مشیت الهی" را محور تفکر خود بدانیم آنگاه با کالون همسو می‌شویم و اگر "محبت خدا" را اساس قرار دهیم به آرمینیوس نزدیک می‌شویم. هر یک از دو تفکر فوق نیز متأثر از تفکر و فلسفه عصر خود بودند. کالونیسم بسیار وامدار نگرش یونانیان از خداست که در آن خدا لایتغیر و حاکم مطلق است و آرمینیوس بیشتر فلسفه‌ای آزادی‌خواهانه و در جهت نقد کالون است.

پ. ن : من خود را بیشتر با تفکر آرمینیوس همراه می‌بینیم اما انتخاب شما باید براساس تحقیق و تفکر شخصی‌تان صورت گیرد.